Een wandelaar rond WENDUINE

Bij deze gelegenheid zal de fervente Luikenaar voor het eerst, en tevens de enige keer, schilderijen aanbieden waarvan de thema's verschillen van deze die hem sinds lang boeien. Deze ommekeer is misschien te wijten aan het feit dat hij artiesten ontmoette die hij anders zelden trof of heeft misschien te maken met zijn behoefte om zijn horizon te verruimen. Nog aanemelijker lijkt echter te zijn dat enkele dagen vakantie aan de kust de oorzaak zijn van zijn belangstelling voor Vlaamse landschappen. Wat er ook van zij, tijdens deze kortsondige uitstap, ruimen de meanders van de rivieren en de Ardense heuvels plaats voor polders en duinen. Alleen het licht, als sfeerverwekker, zal nadrukkelijk aanwezig blijven . Vormt dit niet het wezenskenmerk van zijn talent?

Dit initiatief gaat niet onopgemerkt voorbij aan de recensent van het dagblad "L'express" die, verrast maar bekoord opmerkt:

" (...) De natuur vertelt in deze stille taferelen een gekend verhaal. We houden van de eenvoudige en tegelijk berekende harmonie. En wat betreft zijn herinneringen aan Vlaanderen, zij leveren ons een reeks luchtige, heldere, treffende schetsen op, zoals "Marée basse", "La grève", "Les dunes", "Petite plage" of "Campagne flamande"."

Hij zal dus al zijn talent aanwenden om de golfslag van de zee weer te geven, de zilte zonsondergang of het visueel spektakel van een omfloerste zon tegen een rechtlijnige horizon.

Bij het aanbreken van de twintigste eeuw ondergaat het dorpje Wenduyne, dat tot dan slechts enkele armoedige vissersfamilies huisvestte, de gunstige gevolgen van een opbloeiend toerisme.

Het leven van deze kleine nederzetting aan de zee zal drastisch veranderen. Ontbetwist een verrijking.Deze nieuwe bestemming zal gedurende vele jaren bepaalde lasten meebrengen maar onmiskenbaar ook vele voordelen...

Tijdens de jaren 1880-1890, enkele decennia na uitvinden van het spoorwegverkeer, zullen enkele hoogwaardigheidsbekleders beslissen om in Wenduyne een "familiaal" treinstation aan te leggen om de bourgeois-toeristen aan te trekken die zich niet aangesproken voelen door de prijzige en luidruchtige luxehotels van Oostende.

Deze dynamische ondernemers zullen trouwens ook, spijts de beperkte geldmiddelen, voldoende fondsen vinden om in 1884 een stoomtramlijn aan te leggen die het discrete Wenduyne verbindt met de meer exuberante en feestelijke buurgemeenten.

Men kan zich best voorstellen dat, terwijl de kleinsten zich inspannen om broze zandkastelen te bouwen, de ouders gedreven op zoek gaan naar pastelkleurige schelpen, of even wegdromen bij het glinsteren van de zon op de zee...Een gelukzalige tijd die een tijperk van massatoerisme aankondigt, mogelijk gemaakt door een betaalde verlofregeling.

Op de achterkant van een eiken plankje waarop een van zijn mooiste olieverfschilderijen voorkomt, met een van zijn best geslaagde luchtweergaves, zal Edgard D'Hont de titel van dit werkje aanbrengen: " Petite plage"

De geneugten van al deze vakantiegangers vind je terug onder enkele vermelding van een jaartal, dat symbool staat voor een zorgeloos jaar : 1923.

Gevestigd op wandelafstand van de plaatselijke rotonde, zal hij de doodstrijd schilderen van de laatste duinen, waarvan het zand reeds reikt tot aan de uitgeputte golven van de zeegetijden. Aan de horizon verschijnt reeds de haven van Oostende, dat Engeland uitdaagt.

In 1897 zal de plaatselijke aannemer Victor DUMON de eerste rotonde aan de zuidkant van de dijk van Wenduyne aanleggen. Het betreft eigenlijk een uitloper die tot bij de golven reikt, tot voldoening van alle wandelaars.

Van bij de aanvang zal over de hele lengte van dit geplaveid pad de Leopoldgalerij worden gebouwd, een art nouveau pronkstuk uit glas en smeedijzer. Deze galerij die de wandelaars moet beschermen tegen de klimatologische ongemakken en tevens enkele banken beschut, zodat men er eindeloos kan palaveren, is nog steeds regelmatig het voorwerp van onderhoudswerken en kleine aanpassingen, steeds in de stijl van Victor Dumon.

De zichtkaarten van eertijds, waarvan u hierboven een weergave vindt, stellen het eerst gebouwde stuk van de beruchte rotonde voor. Op de linkerfoto kan je zien waar de schilder zijn schildersezel plaatste: op de hoek van het plaveisel dat de metalen overkapping draagt. Van daaruit kan je makkelijk de stranden van De Haan zien en, bij helder weer, zelfs de buitenwijken van Oostende.

Verleid door deze vergezichten waarin hij (in tegenstelling tot wat hij gewoon was in de Ardennen) steeds een menselijke aanwezigheid voorziet, zal de schilder enkele wandelaars op het strand tekenen.

Steeds weer trekt een raadselachtig personage, grof geschilderd, met witte pet en rood hemd, onze aandacht. Vond hij een versteende schelp of misschien wel een overblijfsel van een vergaan galjoen? Niemand weet het, de verbeelding krijgt de vrije loop...

Bij wie wellen er geen jeugdherinneringen op bij het aanschouwen van " La petite plage", dat voorzien is een prachtige, dreigende lucht, met kleurijke strepen?

Dit werkje laat ons toe, in volle bewondering, terug te keren tot onze jeugd, toen we er van droomden onverwoestbare zandkastelen te kunnen bouwen en we weigerden ons neer te leggen bij de gedachte dat we daar nooit in zouden slagen...

Dit spel, waaraan ook wij ons destijds overleverden, vormt de voorafbeelding van het hele leven. Sommige schilderijen zijn hierbij als het ware onze gidsen en toeverlaten. Ieder heeft zo zijn "Petite plage"....met zijn verwachtingen en zijn melancholie...

UIteraard kan men het hierboven weergegeven werkje van de meester van Chênée, genaamd "Les dunes", 34X 24 cm groot en behorend tot een privécollectie, niet precies thuisbrengen. Het lijkt er nochtans op dat ook dit werkje werd geschilderd in de buurt van Wenduyne of De Haan.

De kwetsbaarheid van de plaatselijke duinen, enige verdediging tegen stormen, heeft de kleine nederzetting vaak parten gespeeld. Het dorpje zal verscheidene malen volledig onderlopen.

Tot aan de eeuwwisseling van 1900 vertelden de ouderlingen met enig misprijzen over de nachtelijke stormen, die gepaard gingen met het klokkengelui van en door het water bedreigde oude kapel...

Meer dan waarschijnlijk hebben verscheidene leden van de "bande à Edgard" in Wenduyne en omstreken (heden De Haan-Wenduine) en in Blankenberge hun vakanties doorgebracht, waarbij familiegeneugten afwisselden met teken of schilderwerken.

De familie Defize werd er gefotografeerd en ook famile Bauès verbleef er. Dit laatste kunnen we afleiden uit een postkaart van de hand van de kleine Cléo, postkaart die geheel toevallig op een rommelmarkt werd op de kop getikt.

Rechts vindt men een oude foto (1921) van de hele famile Defize op vankanties in Blankenberge.. Alfred Defize is een beroemde Luikse artiest.

Louis Bauès ( onder zijn schilderijen ondertekent hij LUDOVIC Bauès) heeft verschillende werken gerealiseerd aan de Belgische kust. Eén ervan, in tweevoud, als olieverfschilderij en als aquarel, stelt zijn echtgenote en zijn dochter voor, aan de rotonde van Wenduyne. Deze werken werden enkele jaren geleden in een verkoopzaal te Luik aangeboden.

Hieronder ziet u een portret van de kleine Cloé Bauès (tja....uw voornaam was Cloé lieve meisje...), toen anderhalf, en de posstkaart die door haar werd beschreven, boven de beeltenis van de kerk van Wenduyne.

Nvdr: het leek ons nuttig om hierboven de schildeerijen van Ludovic Bauès weer te geven, zoals ze te koop werden aangeboden door de verkoopzaal Mosan te Luik en door de verkoopzaal Legros in Verviers. Deze foto's werden genomen van een internetbeeld, maar geven nittemin een vrij correct beeld van het werk van deze Luikse schilder die inspiratie vond aan de Noordzeekust...

Links ziet u het aquarel dat gerealisseerd werd op grond van voorafgaande schetsen in Wenduyne. Dit aquarel werd met succes te koopp gesteld eind 2015 of begin 2016. Hetzelfde gebeurde enkele jaren eerder met het gelijkaardig olieverfschilderij. Rechts ziet u een ander werk van Bauès, dat ook aan de Noordzeekust werd gerealiseerd en te koop werd gesteld in february 2016.

Tot slot ziet u hieronder twee ander werken van Ludovic Bauès, eveneens gerealiseerd in of in de buurt van De Haan en Wenduyne. Deze werken zijn te vinden in de openbaar toegankelijke beelden die het internet aanbiedt. Hun hoge kwaliteit rechtvaardigt hun weergave hieronder.